tag:blogger.com,1999:blog-140199722024-03-13T13:37:56.899+02:00blogvilleviolent unknown eventhttp://www.blogger.com/profile/07486367830274727446noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1154381629015465532006-08-01T00:28:00.000+03:002006-09-23T17:34:12.503+03:00Μια ιστορία θα μας πειΞεκίνησα ν' ακούω την <a href="http://hyperupload.com/download/02fa14b852/01_-_Ry_Cooder_-_Paris,_Texas.mp3.html">άφταστη μουσική</a> της <a href="http://www.imdb.com/title/tt0087884/">ταινίας</a> και τελικά κόλλησα αλλού γι αλλού - αν δε με πιστεύεις <a href="http://www.zshare.net/audio/09-ry-cooder-harry-dean-stanton-nastassja-kinski-i-knew-these-people-mp3.html">άκουσε κι εσύ</a>.<br /><br />Αφόρητη η ζέστη του μυαλού, ένας άλλος εαυτός μέσα στον καθρέφτη.<br />Ούτε Παρίσια, ούτε Τέξας απόψε.<br />Μόνο άλλος ένας μακρύς, ατελείωτος μήνας, που θα φύγει μέσα σε μία αναπνοή.<br /><br /><b>- I thought you were afraid of heights.<br />- I'm not afraid of heights. <i>I'm afraid of fallin'</i>.</b>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1148934068381935012006-05-29T23:07:00.000+03:002006-05-29T23:21:08.393+03:00Το σημάδι της πόλης<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/P1020190.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/320/P1020190.jpg" border="0" alt="" /></a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1148338741517783102006-05-23T01:55:00.001+03:002006-05-23T01:59:01.520+03:00Dead man<img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman01.jpg"><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman02.jpg"><br /><br />Μερικές φορές, όπως και με τους ανθρώπους, μπορεί να δω μία μονάχα σκηνή από κάποια ταινία, που θα είναι αρκετή για να με σημαδέψει για πολύ καιρό μπροστά, βαθιά μέσα μου.<br /><br />...<br /><br />Λάθος.<br />Re-write.<br /><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman03.jpg"><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman04.jpg"><br /><br />Μερικές φορές, όπως και με τους ανθρώπους, μπορεί να δω μία μονάχα σκηνή από κάποια ταινία, που με έχει ήδη σημαδέψει από πολύ καιρό πριν, σε κάποια άλλη ζωή, βαθιά μέσα μου.<br /><br />...<br /><br />Λάθος.<br />Re-write once more.<br /><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman05.jpg"><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman06.jpg"><br /><br />Μερικές φορές, αυτό που βλέπω πλημμυρίζει το μέσα μου με έναν τρόπο τόσο ολοκληρωμένο και σαρωτικό, που δε με νοιάζει ούτε το πως, ούτε το γιατί, και πάνω απ' όλα, δε με νοιάζει <span style="font-style:italic;">καθόλου</span> ούτε ο καιρός που έρχεται, ούτε τα σημάδια που ο μπάσταρδος μπορεί να μου αφήσει.<br /><br />...<br /><br />Σωστό.<br /><a href="http://imdb.com/title/tt0112817/">Τσεκ</a>.<br /><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman07.jpg"><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/deadman08.jpg">Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1148129164967473662006-05-20T15:09:00.000+03:002006-05-20T15:46:05.166+03:00Some ARK<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/910.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/910.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/1098.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/1098.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/1982.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/1982.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/1980.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/1980.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/1091.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/1091.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/1963.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/400/1963.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Μερικά από τα ίχνη του ARK στους τοίχους της Αθήνας. <br /><br />More ARK: Bαβέλ, Zωοδ. Πηγής & Λόντου 1 (1ος όρ.), 210 3825.430. Eγκαίνια: 24/5, 19.30. Mέχρι 17/6.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1147785681581830832006-05-16T16:05:00.000+03:002006-05-16T16:24:53.026+03:00Eurovision Song Contest 2005-2006<div align="center"><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/2604/946/1600/helena-paparizou.0.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/2604/946/400/helena-paparizou.0.jpg" border="0" /></a><br /><em><span style="font-size:130%;color:#ffcc33;">" <span style="color:#000066;">You're delicious, so capricious"</span> </span></em></div><div align="center"><em><span style="font-size:130%;color:#ffcc33;"></span></em></div><div align="center"></div><div align="center"><br /><br /><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/2604/946/1600/Vissi%20Anna%2006.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://photos1.blogger.com/blogger/2604/946/400/Vissi%20Anna%2006.jpg" border="0" /></a><br /><span style="color:#000066;"><span style="font-size:130%;"><em>"You're delicious, so cypricious</em></span>" </span></div>nanakoshttp://www.blogger.com/profile/17435576252101227630noreply@blogger.com246tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1147625814563201302006-05-14T19:48:00.000+03:002006-05-14T19:56:54.573+03:00Sidewalk loving<a href="http://z.about.com/d/hartford/1/0/q/cow11.jpg"><img style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="http://z.about.com/d/hartford/1/0/q/cow11.jpg" border="0" /></a><br />Αγελάδες βόσκουν στα πεζοδρόμια.<br />Στο πάρκο Ελευθερίας, που μας πήγαιναν βόλτες με το σχολείο, μόλις άνοιγε ο καιρός. Κάναμε τούμπες στο χορτάρι, κουτρουβαλούσαμε έως κάτω γελώντας, πρασινίζοντας τα ρούχα μας. Βολτάραμε, καπνίζαμε. Όλα φαίνονταν κατηγορηματικά μέσα από τα 17χρονα μάτια μας.<br />Τώρα δίπλα έχει το Μέγαρο, έχει ένα μεγάλο γκαράζ, και αχνά θυμάμαι ένα βράδι που βρέθηκα εκεί, για απροσδιόριστο λόγο, αχνά θυμάμαι κι ένα κείμενο της Άντζελας Δημητρακάκη για το πάρκο αυτό - ίσως οι δύο αναμνήσεις έγιναν ένα μέσα μου.<br />Τώρα νιώθω το βήμα μου λίγο πάνω από το έδαφος, ανακαλύπτω ανθισμένες μυγδαλιές σε μια παιδική χαρά στην Καλλιθέα και κρατιέμαι να μην μπω να κάνω κούνια, δίπλα σε έναν παπού και το εγγόνι του.<br />Τρέχω να προλάβω τρένα, κάθομαι στο πάτωμα και πίνω μπύρες, σκέφτομαι την Τζιά, το ΙΚΕΑ και ποιό από τα δύο προηγείται, κατεβάζω Sergio Mendes και δεν ξέρω που θα με βρει το καλοκαίρι.<br />Πάντως σίγουρα με βρήκε ήδη.Μαρκησία του Ο.http://www.blogger.com/profile/01692136319055266976noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1147205727707643372006-05-09T21:31:00.000+03:002006-05-09T23:15:27.776+03:00out at night<a href="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/1600/P1020281.jpg"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/1617/2020/320/P1020281.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><br />Η νύχτα φέρνει την πόλη στις πραγματικές της διαστάσεις. Το διαπιστώνω κάθε φορά που παίρνω ταξί, νύχτα. Το νιώθω να γλίστρα πάνω στη γυαλιστερή άσφαλτο, αλλά και λίγο πιο κάτω. Με την ίδια άνεση που παίρνει ο οδηγός τις στροφές, ταλαντεύομαι, πέρα-δώθε, στο πίσω κάθισμα. Τα λάστιχα βουλιάζουν στην πίσσα. Το σώμα μου μετράει το βάθος του. Οι μονάδες πέφτουν, καταγράφοντας το μέγεθος της νυχτερινής κατάδυσης. Η Αθήνα δεν είναι μια πόλη που σε απογειώνει. Τη νύχτα, μόνο, γίνεται λίγο πιο εύκολη, λίγο πιο ρευστή.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1147127308709822862006-05-09T01:29:00.000+03:002006-05-09T01:28:28.726+03:00Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις;Σαββάτο βράδυ. Βγαίνω μία βόλτα έξω από το ημίφως και τη φασαρία, για να πω ένα γεια στον Α. που δουλεύει στην πόρτα, και να πάρω λίγο καθαρό αέρα. Bλέπω τον τύπο απέναντι να καλύπτει και κείνο το τελευταίο εκτεθειμένο κομματάκι από την γυάλινη πόρτα της πλέον αόρατης Τράπεζας, με μία νέα αφίσα.<br /><br />Φούξια είν' αυτό;...<br /><br />Το φούξια δεν μου αρέσει ιδιαίτερα σα χρώμα, μου υπενθυμίζει εκείνη την ώρα το στριμμένο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου.<br />Μισοκλείνω τα μάτια μου.<br />Μ' αυτό που αντικρύζω, η καρδιά μου χάνει σε ένα δευτερόλεπτο δέκα χρόνων, δύο κτύπους.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">I used<br /><br />to think<br /><br />that the day<br /><br />would never<br /><br />come</span><br /><br />Περνάω το δρόμο τρέχοντας. Ο τύπος είναι σκυμμένος πάνω από έναν κουβά. Βλέπω τις αφίσσες όλες τυλιγμένες ρολό εκεί δίπλα, αριστερά του. Η καρδιά μου επιταχύνει, φταίει το ξάναμα, άλλωστε για τη μεταφορά στο χρόνο πρέπει να είναι γερή κράση ο άνθρωπος. Ο τύπος σηκώνεται, με κοιτάζει ερευνητικά.<br /><br />"<span style="font-weight:bold;">Να σου πω... Μήπως θα μπορούσες να μου δώσεις μία σε παρακαλώ πάρα πολύ;</span>" και του δείχνω το ρολό μπροστά του.<br /><br />Είμαι σίγουρη, ότι από την αγωνία μου δεν του χαμογέλασα καν.<br /><br />Η απάντηση ήταν αποστομωτική.<br /><br />"<span style="font-weight:bold;">Όχι</span>", και μου γυρνάει την πλάτη.<br />"<span style="font-weight:bold;">Όχι;</span>" μάλλον πρέπει να το ψιθύρισα, ίσως πάλι και να το σκέφτηκα δυνατά.<br /><br />Ακούω το γέλιο του.<br />"<span style="font-weight:bold;">Πάρε βρε κοπελιά μία αφίσα, που το ρωτάς κιόλας...</span>"<br /><br />Ξεχωρίζω μία αφίσα, την τυλίγω με προσοχή, συγκρατώ μόλις και μετά βίας τον εαυτό μου από το να βουτήξω τον άνθρωπο και να του σκάσω ένα φιλί στο κούτελο και ξαναπερνάω τρέχοντας το δρόμο.<br />Ο Α. μου γελάει από μακρυά. <br /><br />Κι εγώ εκείνη ακριβώς τη στιγμή θυμάμαι, ότι τελικά το φούξια το αγαπάω υπερβολικά πολύ, όταν το βλέπω ανθισμένο επάνω στην βουκαμβίλια μου.<br /><br />Μία φωτογραφία χίλιες λέξεις, λεν'.<br />Κι εγώ που τη φωτογραφία την αγαπάω πάρα πολύ, λέω πως μερικές φορές ναι...<br /><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/Iusedtothink02.jpg"><br /><br />Μερικές άλλες όμως, πολύ απλά, όχι...<br /><br /><img src="http://i19.photobucket.com/albums/b154/mindstripper/blogville/Iusedtothink01.jpg">Unknownnoreply@blogger.com399tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1147010633666257712006-05-07T17:03:00.000+03:002006-05-07T20:49:45.033+03:00Δεν ξέρω αν το περιστατικό που ακολουθεί ταιριάζει με το ύφος της blogville...<p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"><span style="font-family:verdana;">...αλλά μου έκανε τόσο άσχημη εντύπωση που ήθελα να το μοιραστώ.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"><span style="font-family:verdana;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"> </p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"><span style="font-family:verdana;">Χθες βράδυ, ένας καθαρός, κοστουμαρισμένος, σοβαρός κύριος αλλά κάνοντας το λάθος να είναι Πακιστανός, προσπαθεί να μπει σε γνωστό μπαράκι του Ψυρρή (δε συγκράτησα το όνομα, ήταν δίπλα στο Άσπρο). Ο πορτιέρης αντιδρά πολύ άσχημα και τον διώχνει με χυδαίο τρόπο και αναίτιες φωνές και βρισιές, την ώρα που ο πελάτης τον κοιτά απορημένος και βγάζει να του δείξει τα λεφτά του. Ο πορτιέρης συνεχίζει να φωνάζει και να χειρονομεί. Ντροπιασμένος ο κύριος αλλά αξιοπρεπέστατος, χαμογελάει, σκύβει το κεφάλι και γυρίζει να φύγει. Με το που απομακρύνεται, ο πορτιέρης γυρίζει προς την επόμενη παρέα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, έτοιμος να κάνει τεμενάδες για να μπουν στο μαγαζί του.</span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"><span style="font-family:verdana;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"> </p><p class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;" align="justify"><span style="font-family:verdana;">Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε ο πορτιέρης αυτός αν, αντί για τον Πακιστανό, είχε να αντιμετωπίσει άφραγκους, βρώμικους, αναιδέστατους και μεθυσμένους Άγγλους, Ιταλούς, Γάλλους ή άλλους πολιτισμένους «λευκούς». Και θυμώνω που ξέρω την απάντηση.<o:p></o:p></span></p>Sadiehttp://www.blogger.com/profile/09925553268132877635noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-14019972.post-1119955663505456172006-04-30T13:46:00.000+03:002006-04-30T20:17:52.893+03:00M.A.D. Festival<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/blogger/3298/1046/1600/faros.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/3298/1046/320/faros.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;"><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /></span><span style="font-size:85%;"><br /><br />[ Μάκης Φάρος | Οπές]</span><br /><span style="font-weight: bold;"><br /></span><span style="font-weight: bold;">Πληροφορία:</span> To <span style="font-weight: bold;">M</span>usic (Visual) <span style="font-weight: bold;">A</span>rts & <span style="font-weight: bold;">D</span>ance <span style="font-weight: bold;">Festival</span> «άνοιξε» για πρώτη φορά φέτος στις 28 Απριλίου στον «Ελληνικό Κόσμο» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (Πειραιώς 254). Το φεστιβάλ, που τρέχει ως τις 7 Μαΐου, φιλοξενεί μουσικά σχήματα, ομάδες χορού από την Ελλάδα και το εξωτερικό και εγκαταστάσεις εικαστικών καλλιτεχνών (για τους συμμετέχοντες και το πλήρες πρόγραμμα, κλικ <a href="http://www.dancers.gr/files_gr/FestivalGR.htm"><span style="font-weight: bold;">εδώ</span></a>). Την ευθύνη της διοργάνωσης έχει η ομάδα χορού <a href="http://www.dancers.gr">Χορευτές</a> που φιλοδοξεί «να δώσει τη χαρά της συνεύρεσης σε όλους τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, αλλά και την ευκαιρία στο κοινό του χορού, της μουσικής και των εικαστικών να συναντηθεί και να μοιραστεί μια διαφορετική εμπειρία.».<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Στάση:</span> Η χτεσινοβραδινή μου εμπειρία περιλαμβάνει μια περιήγηση σε installations που επιχειρούν να επιβεβαιώσουν τη σύγχρονη ταμπέλα τους, δύο παραστάσεις χορού που πραγματοποιήθηκαν κάτω από μάλλον ενοχλητικές συνθήκες –κι αυτό είχε να κάνει με το κοινό, όχι με τη διοργάνωση- και δύο live, εκ των οποίων το ένα (Jessica Bell) μάλλον αδικήθηκε, καθώς λειτούργησε σα σφήνα ανάμεσα στα δύο κομμάτια χορού.<br /><br />Ειδικότερα, το εικαστικό μέρος, παρότι παρουσιάζει ενδιαφέρον σε μεμονωμένες περιπτώσεις, μαρτυρά πως η ύπαρξη του δεν επιδιώκει να παραδώσει μια δυναμική συνόλου. Το γεγονός αυτό, ενώ δεν είναι απαραίτητα κακό από τη μία, από την άλλη με γέμισε αμφιβολία για το αγαθό της πρόθεσης πίσω από την πραγματοποίηση του. Με άλλα λόγια εισέπραξα ένα «ας βάλουμε και λίγο από αυτό». Επιφυλάσσομαι για κάτι πιο οργανωμένο σε επίπεδο concept του χρόνου (ίσως με τη συνέργια ενός επιμελητή;).<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://photos1.blogger.com/blogger/3298/1046/1600/mihalaki.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer;" src="http://photos1.blogger.com/blogger/3298/1046/320/mihalaki.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"><br /><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;"><br />[Εύα Μιχαλάκη | multiple]</span><br /></div><br />Αναφορικά στις παραστάσεις αλλά και τις συναυλίες, θα ήταν άδικο να εκφραστεί κανείς μεμονωμένα. Όχι επειδή δεν είναι δυνατόν να σταθεί στην ποιότητα του αισθητικού αποτελέσματος, αλλά γιατί με τις συγκεκριμένες συνθήκες αυτό που είδαμε ένιωσα ότι δεν ήταν αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι δημιουργοί. Το πατατάκι-κρατς-κρατς που τρυπάει τύμπανα την ώρα που κάποιοι εκεί κάτω κάνουν ό,τι μπορούν για να συγκεντρωθούν ή το «έλα, είμαι σε ένα φεστιβάλ, εσύ πού είσαι;» σε στιγμές όπου η σιωπή φαινόταν επιβεβλημένη μάλλον δε βοήθησαν.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση πάντως, το φεστιβάλ έχει αρκετές μέρες μπρος του και τυχόν λάθη ή παραλείψεις σ’ αυτή την πρώτη edition του ίσως και να είναι χρήσιμα με την προσδοκία μιας επόμενης καλύτερης διοργάνωσης.<br /></div>violent unknown eventhttp://www.blogger.com/profile/07486367830274727446noreply@blogger.com0